Sofosbuwir do wirusowego zapalenia wątroby typu C Genotyp 2 lub 3 u pacjentów bez opcji leczenia AD 8

Zgodnie z oczekiwaniami częstość występowania niedokrwistości była wyższa u pacjentów otrzymujących sofosbuwir i rybawirynę niż u pacjentów otrzymujących placebo (ryc. S7 i S9 w dodatkowym dodatku) .11 W przeciwnym razie odsetek nieprawidłowości laboratoryjnych, w tym liczba białych krwinek, neutrofili i płytek krwi zliczeń, nie różniły się znacząco między obiema grupami. Częstość występowania zdarzeń niepożądanych i nieprawidłowości laboratoryjnych u pacjentów z marskością wątroby, którzy otrzymywali sofosbuwir i rybawirynę, była podobna jak u pacjentów bez marskości wątroby (tabela S19 w dodatkowym dodatku). Ponadto ogólny profil bezpieczeństwa u pacjentów otrzymujących 16 tygodni terapii był podobny do obserwowanego u pacjentów otrzymujących 12 tygodni terapii (Tabela 3).
Dyskusja
W tych 3 fazie badań 12 lub 16 tygodni leczenia sofosbuwirem i rybawiryną spowodowało utrzymującą się odpowiedź wirusologiczną u 78% pacjentów, u których leczenie interferonem nie było możliwe i u 50 do 73% pacjentów z wcześniejszą niewydolnością leczenia. Wysokie wskaźniki odpowiedzi zaobserwowano u pacjentów z zakażeniem genotypem 2 HCV we wszystkich podgrupach pacjentów w obu badaniach. Wskaźniki odpowiedzi u pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3 były niższe niż u osób z zakażeniem HCV genotypem 2, szczególnie w podgrupie pacjentów z marskością wątroby.
Wydłużenie czasu leczenia od 12 do 16 tygodni u pacjentów z wcześniejszą niewydolnością leczenia znacząco zwiększyło wskaźniki utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej u pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3 oraz u pacjentów z marskością wątroby poprzez zmniejszenie częstości nawrotów. Nawrót dotyczył wszystkich niepowodzeń leczenia w obu badaniach. Nie wykryto oporności wirusologicznej u pacjentów, którzy nie mieli utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej.
Wyjaśnienie niższego odsetka utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej u pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3, w porównaniu z tymi, którzy mieli zakażenie HCV genotypem 2 – różnica, którą również obserwowano u pacjentów leczonych peginterferonem i rybawiryną12 – pozostaje niejasna. Chociaż spadek wirusologiczny podczas leczenia jest podobny w przypadku obu genotypów, niższe wskaźniki nawrotu u pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 2 wskazują, że klirens wirusologiczny prawdopodobnie będzie wolniejszy u niektórych pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3. W związku z tym może być wymagany dłuższy okres supresji wirusologicznej, aby wyeliminować resztkowe rezerwuary wirusowe u pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3. Potwierdza to obserwacja, że wydłużenie czasu leczenia o tak krótki okres jak 4 tygodnie znacznie poprawiło wskaźniki utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej u pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3, u których wcześniejsze leczenie nie powiodło się, szczególnie u osób z czynnikami słaba odpowiedź, taka jak marskość
[więcej w: difenhydramina, odżywka do włosów, pirymetamina ]
[hasła pokrewne: gorek gliny, przepuklina mosznowa zdjęcia, kikut krukenberga ]