Sofosbuwir do wirusowego zapalenia wątroby typu C Genotyp 2 lub 3 u pacjentów bez opcji leczenia AD 5

W sumie 277 pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni z powodu zakażenia HCV genotypem 2 lub 3, było początkowo badanych w badaniu FUSION; 202 poddano randomizacji, a 201 rozpoczęło leczenie (ryc. S2 w dodatku uzupełniającym). Charakterystyka kliniczna demograficzna i wyjściowa była zrównoważona między dwiema grupami w każdym badaniu. Tabela 1. Tabela 1. Wyjściowa charakterystyka demograficzna i kliniczna pacjentów w dwóch badaniach. W badaniu POSITRON dystrybucja pacjentów na podstawie klasyfikacji, w której terapia interferonem nie była opcją (przeciwwskazanie, niedopuszczalne skutki uboczne lub decyzja pacjenta) była podobna w grupie leczonej i w grupie placebo (tabela 1). Najczęstsze przyczyny, dla których leczenie interferonem nie było możliwe, to klinicznie istotne zaburzenia psychiczne (u 57% pacjentów) i zaburzenia autoimmunologiczne (w 19%) (ryc. S3 w dodatkowym dodatku).
Około 75% wcześniej leczonych pacjentów włączonych do badania FUSION miało albo przełom wirusologiczny podczas wcześniejszego leczenia, albo późniejszy nawrót wirusologiczny; reszta nie miała odpowiedzi. W sumie 16% pacjentów w badaniu POSITRON i 34% pacjentów w badaniu FUSION miało marskość. Wyższy odsetek pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 3 włączono do badania FUSION (63% pacjentów) niż w badaniu POSITRON (49%).
Skuteczność
Ogólna populacja
Tabela 2. Tabela 2. Odpowiedź podczas leczenia i po nim w dwóch badaniach. Leczenie sofosbuwirem i rybawiryną spowodowało gwałtowny spadek poziomów krążącej HCV RNA, z podobną redukcją w dwóch badaniach i wśród pacjentów z zakażeniem HCV genotypem 2 lub 3. Do 2. tygodnia leczenia, 81 do 91% pacjentów w grupach sofosbuwiru miało poziom HCV RNA niższy od dolnej granicy oznaczalności. Do 4. tygodnia wskaźniki supresji wirusa wynosiły 97 do 99%, a po zakończeniu leczenia żaden pacjent, który mógł być oceniony, nie miał poziomu HCV RNA wyższego niż dolna granica oznaczalności (Tabela 2). Spośród 402 pacjentów otrzymujących sofosbuwir w tych badaniach, żaden nie miał przełomu wirusologicznego podczas leczenia, a zatem wszystkie niepowodzenia leczenia obejmowały nawrót wirusologiczny po zaprzestaniu leczenia.
Test POSITRON
W populacji pacjentów, u których leczenie interferonem nie było możliwe, odsetek utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej w 12 tygodniu po leczeniu wynosił 78% (95% przedział ufności [CI], 72 do 83) u pacjentów otrzymujących sofosbuwir i rybawirynę, w porównaniu z z 0% wśród osób otrzymujących placebo (P <0,001) (tabela 2). Stwierdzono całkowitą zgodność (100%) pomiędzy częstością utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej po 12 tygodniach i po 24 tygodniach u pacjentów, którzy otrzymali sofosbuwir i rybawirynę, przy czym żaden ze 153 pacjentów, u których można było stwierdzić nawrót wirusologiczny po 12. tygodniu leczenia.
Rysunek 1
[więcej w: difenhydramina, kursy fizjoterapia, bezdechy nocne leczenie ]