Przetwory naparstnic

Przetwory naparstnic. W praktyce stosuje się przeważnie naparstnicę czerwoną (digitalis purpurea) wełnistą (digitalis Ianata). Naparstnica czerwona zawiera, jako główny składnik digitoksynę, która jako trudno rozpuszczalna w wodzie gromadzi się w ustroju chorego i wywiera wreszcie działanie zbiorowe. Naparstnica wełnista zawiera krystaliczny glukozyd, zwany digilanidem. Składa się on z 3 krystalicznych glukozydów, mianowicie, lanatozydu A (46%), lanatozydu B (17%) i lanatozydu C (37%), Aglukon lanatozydu A, zwany digitoksygeniną, i lanatozydu B, zwany gitoksygeniną, są także aglukonami naparstnicy czerwonej, natomiast aglukonu lanatozydu C, zwanego digiksygeniną, w naparstnicy czerwonej nie ma. Prócz glukozy i aglukonu glukozydy naparstnicy wełnistej zawierają grupę acetylową, której nie ma w glukozydach naparstnicy czerwonej. Najsilniejsze działanie spośród lanatoeydów ma lanatozyd C, zwany cedilanidem. Prócz zwolnienia i uregulowania rytmu serca wyw iera on silne działanie moczopędne i nie ma wyraźnego działania zbiorowego. Podaje się go doustnie po 8-15 kropli lub po 1 z drażetki a 0,25 mg do 3 razy codziennie albo dożylnie po jednej ampułce a 0,4 mg 1-2 razy dziennie. Badania Jerzego Modrakawskiego posłużyły podstawą do wprowadzenia w Polsce krajowych przetworów miareczkowanych naparstnicy czerwonej w postaci jolia digitalis titratae, których każdy 1 gram zawiera 10 jednostek kocich. Przetwór ten może służyć do sporządzenia naparów i dawkowanych proszków (Rp. Infusi (iliorum digitalis titrat. e 1,0 ad col. 180,0. Glycerini puri ad 200,0 M. D. S. po 1 łyżce stołowej 3 razy dziennie po jedzeniu). [więcej w: Depilacja laserowa, Upadłość transgraniczna, srebro lokacyjne ]