Zatrucie

Pomimo wczesnego zastosowania zabiegów zwykle następuje zatrucie, rtęć bowiem można stwierdzić w krwi już w 10 minut po zażyciu sublimatu, tak iż tkanki i narządy mogą być uszkodzone już wcześnie. Toteż dla zmniejszenia tego niebezpieczeństwa pożądany jest obfity krwioupust (do 600-700 mI) usuwający z ustroju część wessanej rtęci. Leczenie mające na względzie samą nerczycę sublimatową polega na pobudzaniu moczenia i na przeciwdziałaniu gromadzeniu się w ustroju azotu niebiałkowego. W tym celu poleca się picie płynów do 3-4 litrów dziennie, dożylne wlewanie 200-500 ml 209 dekstrozy z dodatkiem 0,5 geofiliny jako leku moczopędnego lub bez niego, dożylne wlewanie roztworu fisjologicznego soli kuchennej w ilości 1-3 litrów na dobę dla zapobieżenia utracie chloru w krwi, krótkie fale lub małe dawki promieni rentgenowskich na okolice nerek. Dobre wyniki spostrzegano po leczeniu bizmutem (Anastazy Landau i Mieczysław Fejgin). Pokrywając owrzodzenia w przewodzie po- karmowym, bizmut chroni ustrój od wtórnych zakażeń. Podaje się go wewnętrznie w dużych dawkach (6,0 do 10,0 i więcej na dobę) od samego początku choroby, obniżając dawki dopiero w okresie ostatecznej poprawy. Aż do okresu istotnej poprawy chory pozostaje na diecie początkowo bezbiałkowej, później mało białkowej (cukier, soki owocowe, kleiki itd.). W razie przedłużania się bezmocz; poleca się naświetlania okolic nerkowych promieniami rentgenowskimi lub obłuszczenie nerek. Następową niedokrwistość leczy się według zasad obowiązujących W niedokrwistości wtórnej. [patrz też: polcortolon, Laserowe usuwanie blizn, bezdechy nocne leczenie ]